Ixoripansistop

Νομοθεσία

Δυνατή, ενοχλητική για τους άλλους μουσική, μπορεί να προέρχεται είτε από τογείτονα, είτε από καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Όσον αφορά το γείτονα, το αδίκημα τιμωρείται με πρόστιμο, ως πταίσμα, από τον Ποινικό Κώδικα, με το άρθρο 417 το οποίο μιλάει γενικά για τη διατάραξη της ησυχίας από κρότους και θορύβους, αλλά και από την Αστυνομική Διάταξη 3 του 1995, η οποία μιλάει ειδικότερα για τη λεγόμενη κοινή ησυχία, δηλαδή 3:00 με 5:30 το μεσημέρι και 11:00 το βράδυ με 7:00 το πρωί για τους θερινούς μήνες (1/4 με 30.9), και 3:00 με 5:30 το μεσημέρι και 10:00 το βράδυ με 7:30 το πρωί για τους χειμερινούς μήνες (1/10 με 31.3). Σύμφωνα με την Αστυνομική Διάταξη, τις ώρες κοινής ησυχίας απαγορεύονται σχεδόν τα πάντα όσα προκαλούν θόρυβο (εργασίες, ραδιόφωνα, χοροί, τραγούδια, φωνασκίες, διαπληκτισμοί). Επίσης απαγορεύεται και σε ώρες μη κοινής ησυχίας η με μεγάφωνα διαλάληση εμπορευμάτων ή καλλιτεχνικών και άλλων εκδηλώσεων.

Όσον αφορά τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, τα πράγματα είναι αυστηρότερα: Εδώ υπάρχει μια ειδική Υπουργική Απόφαση – Υγειονομική Διάταξη, η Α5 του 1985 αναλυτική και διεξοδική. Κατ’ αρχάς, για να παίζουν μουσική τα καταστήματα, πρέπει να έχουν τη λεγόμενη άδεια μουσικών οργάνων, η οποία και αναφέρει μέχρι και πόσα ντεσιμπέλ μπορούν να φτάσουν. Μέγιστο επιτρεπόμενο όριο είναι τα 100 ντεσιμπέλ για τα κέντρα διασκέδασης (τα μπουζούκια και τα κλαμπ) και 80 ντεσιμπέλ για όλα τα άλλα. Εδώ λοιπόν είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε το εξής: Νομίζει ο πολύς κόσμος ότι ένα κατάστημα παραβιάζει το νόμο όταν είσαι απ’ έξω και δε μπορείς να σταθείς από το σαματά και τη φασαρία. Αυτό είναι λάθος. Ο Νόμος λέει ότι επιτρέπεται να ακούγονται μέχρι 80 ντεσιμπέλ εντός του κτηρίου. 80 ντεσιμπέλ εντός του κτηρίου σημαίνει ότι έξω δεν πρέπει να ακούγεται σχεδόν τίποτα.

{Αν καλέσετε την Άμεση Δράση – (το 100), τότε όταν έρθουν θα διαπιστώσουν πταισματική παράβαση που αφορά την κοινή ησυχία και άλλες τυχόν παραβάσεις που αφορούν άδειες λειτουργίας, τοποθέτηση μηχανημάτων, κλπ) – Για να διαπιστωθεί η πλημμεληματική παράβαση λόγω ηχορρύπανσης θα πρέπει να υπάρχει ηχόμετρο που δε διαθέτουν τα όργανα της άμεσης δράσης.

Ηχόμετρο διαθέτουν τα Αστυνομικά Τμήματα όπου και θα πρέπει να απευθυνόμαστε (και ανωνύμως) ώστε να υπάρχει προγραμματισμένος έλεγχος και να μπορούν να εφαρμόζονται οι κατά Νόμο κυρώσεις.}

Για τους παραβάτες υπάρχουν δύο μορφών κυρώσεις: Πρώτα απ’ όλα, η παράβαση της Υπουργικής Απόφασης είναι πλημμέλημα. Δηλαδή ο παραβάτης συλλαμβάνεται και πάει αυτόφωρο, τιμωρούμενος με ποινή φυλάκισης έως ενός έτους και χρηματική ποινή τουλάχιστον 5.000 ΕΥΡΩ. (Ν.4055/2012, αρ.37§3). Αξίζει να σημειωθεί ότι αρμόδια για την εκτέλεση της Υπουργικής Απόφασης – Υγειονομικής Διάταξης είναι τόσο τα αστυνομικά όσο και τα υγειονομικά όργανα σε όλη τη χώρα.

Εφαρμόζεται όμως ο Νόμος;

Πάμε στην περίπτωση του εκκωφαντικού θορύβου από το γείτονα. Πολλοί πολίτες παραπονούνται ότι όταν πάρουν την άμεση δράση τους ρωτούν ακριβή στοιχεία του παραβάτη, ονοματεπώνυμο, οδό, αριθμό, όροφο, διαμέρισμα, λες και είναι πάντα εφικτό να ξέρει κάποιος, ποιος μένει στην απέναντι πολυκατοικία και έχει το πάρτι. Αλλά και εάν δοθούν τα στοιχεία αυτά ή κάποια από αυτά, το παράπονο είναι ότι το περιπολικό αρκετές φορές δεν έρχεται.

Αντίστοιχο παράπονο, ότι δεν έρχεται το περιπολικό ή ότι δεν έρχεται γρήγορα ή πάλι, ότι όταν έρθει το βλέπουν καθώς πλησιάζει και χαμηλώνουν την ένταση, υπάρχει και για τις καταγγελίες για ηχορρύπανση από καταστήματα.

4249/2014, Άρθρο 57, Προϋποθέσεις σφράγισης κέντρων διασκέδασης και καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος

Δίδεται η αρμοδιότητα στο Διοικητή του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος για την έκδοση απόφασης επιβολής σφράγισης του καταστήματος, μετά τη συμπλήρωση τουλάχιστον τριών παραβάσεων εντός έτους (δηλ. 365 ημερών).

«Μετά την παρ. 7 του άρθρου 80 του ν. 3463/2006 «Κύρωση του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων» (Α` 114), προστίθεται παράγραφος 7Α ως εξής: «7Α. Η αστυνομική αρχή του τόπου της έδρας των κέντρων διασκεδάσεως και των καταστημάτων του άρθρου 1 παρ. 1 του π.δ. 180/1979 (Α` 46), καθώς και των λοιπών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, στα οποία σύμφωνα με τις ισχύουσες κάθε φορά υγειονομικές διατάξεις προσφέρονται οινοπνευματώδη ποτά για άμεση εντός αυτών κατανάλωση, σφραγίζει υποχρεωτικά το κατάστημα για χρονικό διάστημα δέκα ημερών, αν βεβαιώνονται από αστυνομικούς συνολικά, εντός έτους, τρεις παραβάσεις των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 2 περίπτωση α` του π.δ. 180/1979, ως ισχύει. Αντίγραφο της απόφασης σφράγισης του καταστήματος και της σχετικής έκθεσης κοινοποιούνται αυθημερόν στον κατά τόπο αρμόδιο δήμο, ο οποίος οφείλει στο χρονικό αυτό διάστημα να εκδώσει την απόφαση αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας του καταστήματος. Σε περίπτωση που αποφασισθεί από τον οικείο δήμο η αφαίρεση της άδειας λειτουργίας για διάστημα μεγαλύτερο των δέκα ημερών, η σφράγιση διατηρείται και για τον πέραν των δέκα ημερών χρόνο.»

Συνοπτικά, την απόφαση προσωρινής (10 ημερών) σφράγισης λόγω συμπλήρωσης τουλάχιστον τριών παραβάσεων του Π.Δ.180/1979 εντός έτους, την εκδίδει πλέον και την επιβάλει ο Διοικητής του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος.

Αν δεν εκτελεστεί η σφράγιση του καταστήματος, δε μπορεί ο Δήμος να εκδώσει απόφαση προσωρινής αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας του καταστήματος. Ο οικείος δήμος, δύναται να αυξήσει ή όχι τις ημέρες αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας από τις 10 ημέρες μέχρι και 60 ημέρες.

Δεδομένου ότι οι αποφάσεις σφράγισης εκδίδονται από την Αστυνομία και όχι από τον Δήμο, το χρονικό διάστημα επιβολής αυτών θα είναι πολύ σύντομο και δε θα δημιουργούνται τα παρελθόντα φαινόμενα, όπου μέχρι να βγει η απόφαση για τη σφράγιση, τα χειμερινά καταστήματα σφραγίζονταν το καλοκαίρι και τα θερινά το χειμώνα, που ούτως ή άλλως είναι κλειστά.

Τέλος θα πρέπει να αναφερθεί ο ρόλος των δικαστικών αρχών οι οποίες δε θα πρέπει να δείχνουν αναιτιολόγητη ελαστικότητα στις περιπτώσεις ένδικων μέσων κατά των αποφάσεων σφράγισης ή αφαίρεσης αδειών. Αυτές δεν επιβλήθηκαν «ελαφρά τη καρδία» αλλά προήλθαν από την ανάγκη για να προστατευτούν άνθρωποι από αδιάφορες και αντικοινωνικές συμπεριφορές παρανομούντων.

Φυσικά, ο πολίτης μπορεί να προσφύγει και ο ίδιος ατομικά κατά του ιδιοκτήτη στα πολιτικά δικαστήρια, με ασφαλιστικά μέτρα και τακτικές διαδικασίες με βάση τις διατάξεις για την προστασία της προσωπικότητάς του και της ιδιοκτησίας του, σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, όπου και θα δικαιωθεί. Η λύση όμως δεν είναι να στρέφεται ο ένας πολίτης ατομικά κατά του άλλου στα πολιτικά δικαστήρια, δημιουργώντας έριδες και αντιδικίες, υφιστάμενος πολλές φορές και απειλές, όταν το πρόβλημα μπορεί να το λύνει η Πολιτεία με τα εντεταλμένα όργανά της, η οποία και είναι υποχρεωμένη να το κάνει.